dansfilms

“Een drooggevallen wad, de einder, eindeloos, als een horizontale lijn tot buiten ons gezichtsveld. Ericka Voortman trekt een lijn dwars door het wad, splijt de wereld uiteen in twee helften door een danseres, vanuit de zenith, langzaam op ons, de kijker, toe te laten lopen..

Een choreografie die welhaast tot Land art is verworden door de geometrische zuiverheid en de ogenschijnlijke eenvoud waarop de danseres beweegt. Ogenschijnlijk want, het is koud en het waait en het wad is een modderige vlakte waarop eenvoudigweg lopen al een uitdaging is en waarop stilstaan onherroepelijk tot bijna niet meer los te krijgen voeten leidt.… en toch het is niet te zien, choreograaf en danseres hebben de dans over het wad eenvoudig laten lijken als een ballerina die gewichtsloos zweeft op haar spitzen over de bühne.

Op een intuïtieve manier creëert Ericka ruimtes waar die ogenschijnlijk eerst niet waren, ze kadreert streng in deurposten, ramen, de bomen van het bos. Een tafel of een deurpost wordt danspartner en begrenst tevens de ruimte waarin de dansers bewegen. Als in Mondriaans Victory Boogie Woogie bepaalt Ericka de ruimte en plaatst haar dansers, of het nu haar leerlingen zijn die ze al improviserend heeft gefilmd na een jaar danstraining, of professionele dansers, in een grid, streng, zorgvuldig en weergaloos…” . Texel – september 2016 Severin B. Candel

sneak preview van 6 korte dansfilms uit 2017