24 september 2021
Montage van APHRODITE’S PROTEST
De opnames aan de vloedlijn zijn achter de rug. Hanna Goemans droeg de Plastic Jurk met verve. Deze korte film is deel 2 van mijn ARTPROJECT ‘DUIVELSCHE SCHOONHEYT’. Deel 1 staat fier op de Rezieneweid, aan het eind van de Stolpweg in Den Hoorn: de Kathedraal van Zachtmoedigheid. Zeven Heiligen van Plastic verenigd in oud jut hout. Deze is dagelijks te bezichtigen. Locatie: einde Stolpweg in Den Hoorn op Texel.

3 september 2018
Verschijnt de nieuwe korte dansfilm ‘Dwars door mij heen’ over de 17-jarige Kim. Een kort dansportret van voorlopig de laatste leerling uit een meidendansgroep die aan ‘de overkant’ gaat studeren.

Ik vroeg de meiden wel eens tijdens de les of zij van lezen hielden. JA! Van dunne of dikke boeken? DIKKE! En zo vertelden we elkaar over die fascinatie voor de ‘stille, introverte uren’ die je kunt hebben met een dik boek. Meegesleept worden in een verhaal. Heerlijk! Misschien dat daarin een overeenkomst is met de leerlingen die blijven dansen in het Danslab tot nog toe: ze zijn allen in staat zichzelf aan te sporen, zichzelf te ‘vermaken’. Ze zijn in staat hun focus te richten voor langere tijd op iets, m.a.w. zij kunnen zich langdurig concentreren. In deze meidenles kon je gerust een uur niemand horen praten. Ja, mijn stem schalde enthousiast door de ruimte. Die gaf aanwijzingen en opdrachten. Nooit kwam er een ‘nee’ of een ‘waarom moet ik dat doen’? Ze onderzochten de opdrachten, ieder op hun eigenwijze manier tijdens het dansen, ze gaven vorm aan de vragen tijdens het bewegen. Ik vond het daarom fantastisch om hen les te geven. Vergis je niet, ik vind het even bijzonder om leerlingen les te geven die wel eerst heel veel vragen hebben, of een opdracht niet begrijpen, of zelfs niet willen uitvoeren. Maar als daar tegenover staat dat je ook een groep hebt die ‘eet wat je opdient’ is dat voor deze danskok toch wel heerlijk kokkerellen. Ik mis ze, Hanna, Lola en Kim. Wens ze allen een fraaie ontdekkingsreis in dit leven. En ontdekken kunnen ze. Ze waren avonturiers op de dansvloer, niet bang om zichzelf te leren kennen. Nieuwsgierig naar zaken als passie en overgave. Hongerig naar “meer, meer, meer!”

De laatste vliegt uit het dansnest, om 19.00 uur, tijdens de premiere van ‘Dwars door mij heen’.
Na de vertoning volgt om 20.00 uur een gratis introductieles over de manier waarop ik tegen dans aankijk. Locatie: KTF gebouw aan de Emmalaan in Den Burg, Texel. Welkom! Je mag kijken of meedoen. Ik zou zeggen, durf es te proeven aan een nieuwe smaak!

13 sept. 2017 ~over oude principes in nieuw jasje~

Ineens kom ik deze repetitiefoto weer tegen. Lang geleden zeg! Mijn eerste choreografie op locatie na mijn afstuderen aan de Theaterschool: ENTBLÖSST -de modellen van Egon Schiele- in 1991 uitgevoerd in het kantoor van de voormalige Holland-Amerika Lijn, thans Hotel New York, destijds stond het te verpauperen. Deze Danstheatervoorstelling heb ik met veel plezier gemaakt met vijf 3e jaars studenten van de Rotterdamse Dansacademie. Rechts van mij de zeer getalenteerde Cynthia Loemij die na haar afstuderen in het gezelschap ‘Rosas’ terechtkwam van Anne Teresa de Keersmaeker.

Onlangs hoorde ik Robbert Dijkgraaf in DWDD praten over het leren in-aan ‘zijn’ Princeton University en dat prikkelde me. Ik dacht, het Danslaboratorium is eigenlijk een soort miniversie van een dergelijk principe: Een plek waar de leerling tijd en ruimte heeft om te ontdekken, te onderzoeken. Enige ‘eis’ is dat de leerling gemotiveerd is en de discipline en wil heeft om zelf op onderzoek te gaan. Hier en daar een zetje van mij, een vraag, een suggestie, aanwijzing of kritiek. Maar altijd volgen zij hun eigen pad. Niet ik bepaal hen, maar zij bepalen zich ‘zelf’. Zij zijn hun eigen ‘baas’.

ENTBLÖSST kwam mede tot stand dankzij dat principe van ‘princeton university’. Zelfwerkzaamheid. Niet afwachten, initiatief tonen. Tijd en Ruimte benutten voor het bewegende & beeldende onderzoek. In dit geval ‘kwetsbaarheid’ onderzoeken. Het werd een memorabele voorstelling. Zette de toon voor mijn verdere werk…

30 aug. 2017 ~over ‘de leerling’ in het Danslab~
De meeste amateur leerlingen die mijn danslab binnen wandelen zijn begonnen met een vriendinnen groep in reguliere danslessen maar haakten af omdat zij niet meekwamen met de groep: Zij gingen nl. naar links waar de anderen naar rechts gingen, of bewogen net iets anders dan de leraar had voorgedaan. Ik ben dol op deze leerlingen. Niet alleen omdat ze misschien een tikkeltje eigenwijzer zijn, maar ook omdat ik het prachtig vind als een leerling een eigen stijl van dansen heeft.
Wat ik stimuleer in mijn lessen is dat je juist je eigen stijl ontwikkelt. Dit betekent echter niet zoiets als ‘ga maar lekker je eigen gang’. In zekere zin ben ik streng. Ik wil dat je op tijd komt, concentreert en gedurende de les je mobiele telefoon op stil zet. Voor de rest spoor ik je vooral aan om jouw stijl uit te diepen en daarbij open te staan voor technische en mentale aanwijzingen. That’s all.

Neem Hanna. Jaren geleden kwam ze binnen en danste gelijk de sterren van de hemel. Ik ken geen dynamischer danseres dan Hanna. Schitterend! Ze stortte zich in de dans en ging totaal op in de muziek. Niks meer aan doen zou je zeggen. Keerzijde echter van haar passie op de dansvloer was dat ze geen idee had van richting en of er anderen op de dansvloer aanwezig waren. En vaak was ze na een kwartier van de les al helemaal op: alles al gegeven op die eerste paar klanken van de muziek. Haar uitdaging lag de afgelopen jaren in het zelf gaan ‘dirigeren’ van haar energie. Leren focus [en concentratie] te krijgen en bewust[er] te worden van de ruimte om haar heen en haar energie te verdelen. Dat is wat ik haar heb kunnen leren. De bewegingen kwamen allemaal uit haar zelf. Ik gaf aanwijzingen waardoor ze juist haar eigen stijl verdiepen kon. Dergelijke lessen zijn intensief. Geen tijd voor kletspraatjes. Hopla, aan het werk. Daar houden ‘mijn’ leerlingen ook van. Hanna gaat nu studeren aan de overkant. De dansgroep werd kleiner want meerdere meiden trokken de wijde wereld in. Ik ben op zoek naar nieuwe kids die net als Hanna nieuwsgierig zijn voor wat mijn dans[theater] te bieden heeft. Waar ben je? Laat je zien! Denk je dat jij dat bent? Neem dan contact met me op en doe en proefles! Je bent van harte welkom.

Trouwens, ’volwassenen’ onder u: voor jullie geldt hetzelfde! Welkom! Want dergelijke lessen geef ik ook aan de oudere damesgroep. De oudste ‘leerling’ wordt vandaag 81! En nog steeds sprankelend en open van geest en vooral nieuwsgierig naar wat mijn aanwijzingen met haar geest en lichaam doen.

Begrijp me goed, je hoeft geen danser zoals Hanna te zijn om te kunnen dansen in het Danslab. Elke danser heeft zijn eigen stijl, zijn eigen lijf. Daar gaat het juist om in het Danslaboratorium: Jouw eigen stijl ontdekken en ontwikkelen en tegelijkertijd openstaan, respect tonen voor dat wat een ander laat zien op de dansvloer. Zo bewoog Sarah bijvoorbeeld introverter, abstracter, experimenteler en Lola krachtig, lenig en constant, Kim meer naar binnen gekeerd, aards, in cadans en kan prachtig dansen in stilte! Mare zacht, teer, Roos bonkig, schurend, eigenwijs, Anna voorzichtig en onbewust [destijds] sensueel, Eva guitig, vrolijk, eigenwijs en Lieke driftig en beschouwend [zo maar een greep uit het ‘dansers-archief’] Lenigheid is ook niet vereist, als jouw bloed gaat kloppen bij het horen van muziek en je lijf moet bewegen, dan ben jij zeer waarschijnlijk diegene die zich thuis voelt in het Danslaboratorium. Doe een ‘experiment’ en onderzoek of het wat voor je is! Of kom kijken op zondag 10 sept. in theater De Toegift en neem een kijkje in de keuken van de ‘producten’ van het Danslaboratorium: 6 korte dansfilms waaronder de premiere van STATION TO STATION [de laatste film met Hanna!]

29 aug. 2017 ~over inspiratie~
Laat je inspireren door dit prachtige filmpje over het werk van Pina Bausch. Een van mijn grote ‘voorbeelden’. Als ik het even niet zie zitten, vast zit dan grijp ik altijd weer terug naar het ademloze krachtige tere werk van deze unieke choreografe.